အိပ္မက္ေတြအခုိးမခံေစနဲ ့

အေမရိကရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၏ စာသင္ခန္းတစ္ခုတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို "ကြၽန္ေတာ္၏ရည္မွန္းခ်က္" ေခါင္းစင္ျဖင့္ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ ေရးခိုင္းခဲ့သည္။

ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ဆရာေပးသည့္ ေခါင္းစဥ္ကို အႏွစ္ၿခိဳက္ႀကီး ႏွစ္ၿခိဳက္ၿပီး ဗလာစာအုပ္ေပၚတြင္ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းခ်ေရးခဲ့သည္။ သူ၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ "ကြၽန္ေတာ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ ေျမကြက္ႀကီးတစ္ကြက္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အဲဒီေျမကြက္ေပၚမွာ သစ္ပင္၊ ပန္းမာလ္ေတြ အျပည့္စိုက္ၿပီး စိမ္းစိုတဲ့ဥယ်ာဥ္လုပ္ပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းၿခံအလယ္မွာ သစ္သားအိမ္ေလးေတြ ေဆာက္ၿပီး အသားကင္ဖို႔ ေနရာေတြ ထားရွိပါမယ္။ ဟိုတယ္တစ္လံုးကိုလည္း ေဆာက္ၿပီး ကိုယ့္မိသားစုအျပင္ အျခား လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကိုလည္း အနားယူအပန္းေျဖေစပါမယ္" ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ သူ၏စာစီစာကံုးကို ဆရာအားျပရာ ဆရာကတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး မင္နီျဖင့္"X" ၾကက္ေျခခတ္လိုက္သည္။ ဆရာက သူ႔အား ေနာက္စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ကို ေရးခိုင္းေစခဲ့ျပန္သည္။

ေက်ာင္းသားက သူေရးထားသည့္ စာစီစာကံုးကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ၿပီး အမွားမေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ဆရာအား ထပ္ျပေလသည္။

ဆရာက "မင္းကို မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္စိတ္ကူးကို ေရးခိုင္းတာ၊ ဒီလို အိပ္မက္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးယဥ္တာကို ေရးခုိင္းတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းရဲ႕ တကယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆရာလိုခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ေတြကို ဆရာမလိုခ်င္ဘူး။ နားလည္လား?" ဟူေျပာေသာအခါ ေက်ာင္းသားက "ဆရာ... ဒါ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ တကယ့္ရည္မွန္းခ်က္ပါ" ဟူ အားတက္သေရာ ျပန္ေျဖသည္။

"မဟုတ္ဘူး.. ဒါဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေတြက စိတ္ကူးယဥ္တာေတြပဲ .... မင္းအသစ္ျပန္ေရးပါ"

"ကြၽန္ေတာ္ နားလည္တယ္ဆရာ.. ဒါ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ရည္မွန္းခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္မျပင္ႏိုင္ဘူး ဆရာ"

ဆရာ႔စကားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းဆန္ၿပီး ေက်ာင္းသားကျပန္ေျပာသည္။

"တကယ္လို႔ မင္းအသစ္မေရးရင္ မင္းကိုဆရာ ေအာင္မွတ္မေပးဘူး။ မင္း ေသခ်ာစဥ္းစားပါ"

ေခါင္းခါၿပီးေျပာေသာ ဆရာ့စကားကို ေက်ာင္းသားကလည္း ထပ္မေရးႏိုင္ေၾကာင္း ေခါင္းခါျပသည္။ ေနာက္ဆံုး ထိုစာစီစာကံုးမွာ " E " အဆင့္သာရခဲ့သည္။

ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း(၃ဝ)အၾကာတြင္ ၎ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္သိုက္ႏွင့္ အပန္းေျဖပန္းၿခံတစ္ခုသို႔ ေပ်ာ္ပဲြစားေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဆရာက ျမက္ခင္းစိမ္းႏွင့္ ပန္းေပါင္းစံုကို ေငးေမာၾကည့္ရႈရင္း သင္းပ်ံ႕ေသာ အသားကင္နံ႔ကို ရွဴရွိဴက္ေနမိသည္။ တစ္ေနရာတြင္ လူလတ္ပိုင္း လူရြယ္တစ္ဦးက ဆရာဆီဦးတည္ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ဆရာ၏တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ေျပာဆို မိတ္ဆက္ေလသည္။

လူရြယ္က ဆရာကို အေၾကာင္းစံုေျပာျပၿပီး သူသည္ ထိုႏွစ္က စာစီစာကံုးမေအာင္ေသာ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔တြင္ သူသည္ စာစီစာကံုးထဲက ေရးခဲ့သည့္အတိုင္း သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည့္ အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုကို တည္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ဆရာမွာ လူငယ္စကားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္(၃ဝ)ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ မိမိေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ လူရြယ္ကိုၾကည့္ၿပီး စကားတစ္ခြန္းကို ေရရြတ္လုိက္ေတာ့သည္။

"အႏွစ္(၃ဝ)အတြင္းမွာ ငါ့အတြက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အိပ္မက္ေတြကို ငါေခ်ဖ်က္ခဲ့မိသလဲ မသိဘူး? မင္းကေတာ့ မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ငါ့ေၾကာင့္အေခ်ဖ်က္မခံဘဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာေက်ာင္းသားျဖစ္တယ္"

သင္ေရာ? သင့္ရည္မွန္းခ်က္အိပ္မက္ေတြ သူတစ္ပါး၏ ပါးစပ္ဖ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ခဲ့ရၿပီလား? အခိုးခံခဲ့ရၿပီလား?